تحریر نو - محروم ماندن موسیقی از برنامه‌ریزی

شهرام ناظری گفت: هنر موسیقی ملی کشور از برنامه‌ریزی‌های ریشه‌ای و اساسی محروم مانده‌است.

شهرام ناظری گفت: هنر موسیقی ملی کشور از برنامه‌ریزی‌های ریشه‌ای و اساسی محروم مانده‌است.

تحریرنو: شهرام ناظری که برای اجرای کنسرت در شیراز به‌سر می‌برد، در جواب این سوال که سال‌ها فضای بسته‌ای در موسیقی سنتی کشور حاکم بود، اینک جای‌گاه موسیقی سنتی را چه‌گونه ارزیابی می‌کنید، افزود: موسیقی همیشه مشکل داشته‌است و یکی از مشکلات بزرگ آن برداشت‌هایی است که برخی افراد از آن دارند و عده‌ای مخالف و عده‌ای دیگر بسیار موافق با این قضیه هستند.

وی گفت: به‌هرحال فکر می‌کنم در مورد موسیقی، عمل‌کرد رسانه‌ای مانند صداوسیما درست نبوده و هنوز دیده می‌شود که سازها و ادوات موسیقی سنتی در تلویزیون ایران نشان داده نمی‌شود و به‌گونه‌ای سانسور می‌شود.

استاد آواز ایران گفت: در دولت تدبیر و امید به‌نظر می‌رسد افرادی که انتخاب شده‌اند و دست‌اندرکار هستند، همگی ذهن روشن و خوبی نسبت به هنر دارند هر چند که شاید خیلی از آن‌ها جرات نمی‌کنند کلمه‌ی موسیقی را بیان کنند.

ناظری ادامه داد :مشخص است که دولت جدید بسیار علاقه‌مند به تقویت هنر است ولی از جبهه‌های مختلف آن‌قدر مشکلات است که شاید نیاز به‌زمان است تا به‌طور جدی موضوع در حد کلی چه از نظر آموزشی و چه از نظر پیش‌برد اهداف به‌درجه‌ی والا برسد.

این استاد موسیقی و آواز سنتی ایران در پاسخ به این سوال که شیراز از نظر سواد موسیقی استادان بزرگی را به‌خود دیده‌است اما هنوز به جای‌گاه خود در موسیقی سنتی نرسیده، گفت: این موضوع در همه‌ی شهرستان‌‌ها دیده می‌شود. موسیقی مقامی ما اقیانوسی است و هنرمندانی داشته‌ایم که ظرف این ۳۰ سال از دست داده‌ایم که جبران‌ناپذیر بوده‌است.

ناظری بیان کرد: وقتی استادی از دنیا می‌رود چه در زمینه‌ی موسیقی سنتی و چه در زمینه‌ی موسیقی مقامی در حقیقت یک تخریب بزرگ فرهنگی اتفاق می‌افتد و زمانی‌که در اصفهان استاد کسایی و جلیل شهناز از بین ما رفتند احساس کردم پل خواجو و یا سی‌وسه پل ویران شده‌است.

وی اظهار داشت:هیچ کجای کشور نتوانسته‌اند موسیقی و پیش‌برد برنامه‌ریزی آن‌را چه از نظر آموزشی و چه از وجوه دیگر حتی به مرحله‌ی عادی و متوسط برسانند.

استاد آواز ایران در این مورد که بسیاری از اشعار موسیقی سنتی از شاعران گذشته است و از شعرهای نو استفاده نمی‌شود و بیش‌تر شاعران این سبک موسیقی نیز از یک شعر استفاده می‌کنند و فقط آن‌را کمی تغییر می‌دهند گفت: این موضوع به‌دلیل ضعف فرهنگی و هنری است که در بین موسیقی‌دانان وجود دارد در قدیم هر هنرمندی برای خود کتاب، روش و شیوه‌ای داشت.

ناظری گفت: تقلید، شبیه‌خوانی، زندگی ماشینی و اینترنت هنرمندان را تنبل‌کرده ومهم‌تر از همه این‌که خود دست‌اندرکاران بخش‌های فرهنگی مملکت فضایی را به‌وجود نیاوردند که جوانان را به‌طور درستی تربیت، تشویق و هدایت کنند تا به‌طرف موسیقی و هنرهای دیگر به‌طور جدی بروند و این است که طبیعتا همه به تقلید و شبیه‌خوانی متمایل هستند.

استاد آواز ایران درباره‌ی این‌که موسیقی سنتی روند غمگینی را در پیش گرفته و چه باید کرد که از این روند خارج شود اظهار داشت: در موسیقی مقامی و سنتی ما همه‌چیز هست. هم غم است و هم حرکت است اما جو جامعه به‌شکلی است که این شادی از آن گرفته‌شده و اگر بخواهد این موسیقی کمی شاد باشد می‌گویند عیب است و در فرهنگ ما گنجانده نشده‌است و کسی جرات نمی‌کند از رقص حرف بزند.

وی ادامه داد:در صورتی‌که اگر به‌گذشته‌ی ایران نگاه کنیم خواهیم دید که بیش‌تر ایرانی‌ها در روستاها آداب و رسوم‌های متنوعی داشتند که در آن رقص هم بوده‌است. آموزشی که باید درست باشد و جو سالمی که در جامعه حکم‌فرما باشد که بتواند بهره‌برداری درست از هنرمندان داشته‌باشد تا به‌راحتی و آزادی بتوانند کار خود را انجام دهند وجود نداشته‌است .