تحریر نو - معلولان روی صحنه هنرنمایی می‌کنند

حسین رحیمی: در حال آموزش به معلولان به‌عنوان یک تئاتر درمان‌گر در مراکز مختلف آموزشی هستم.

حسین رحیمی کارگردان نمایش "پرده‌برداری" با اشاره به این‌که هدف از اجرای اثر نمایشی که با بازی افراد کم‌توان جسمی و ذهنی اجرا می‌شود، تلاش برای آموزش نقش پذیری و مسئولیت‌پذیری این افراد در جامعه است بیان کرد: در حال آموزش به معلولان به‌عنوان یک تئاتر درمان‌گر در مراکز مختلف آموزشی هستم.

تحریرنو: حسین رحیمی کارگردان این اثر نمایشی درباره‌ی استفاده از افراد کم‌توان جسمی و ذهنی در نمایش "پرده‌برداری"، گفت: من ۱۲ سال قبل با بچه‌های کم توان ذهنی و جسمی آشنا شدم که اجرای نمایش "این‌جا فقط آرزو" در کرمانشاه و ایلام حاصل این هم‌کاری بود. این کار زمینه‌ساز هم‌کاری با بچه‌های معلول بود. بعد از چندین سال از سال ۸۷ تصمیم گرفتم مجددا کار با این افراد را آغاز کنم که حاصل‌اش اجرای چند اثر نمایشی است.

وی افزود: نمایش "پرده برداری" پیش از این در جشنواره‌ی "مهر آیین" که مخصوص معلولان برگزار می‌شود، اجراشده و جوایزی چون تقدیر ویژه‌ی هیئت داوران، کارگردانی و بازیگری اول را کسب کرده‌است. این نمایش هم‌چنین در جشنواره‌ی "هایفست" ارمنستان نیز اجرا شد. با وجودی‌که این جشنواره یک فستیوال حرفه‌ای محسوب می‌شد و مختصص بچه‌های معلول نبود اما گروه ما را برای اجرا دعوت کردند.

این کارگردان تئاتر متذکر شد: هم‌چنین با همین گروه نمایش "صندلی‌ها" اثر اوژن یونسکو را هم در جشنواره‌ی "مهر آیین" به‌صحنه بردم که موفق به دریافت جوایز زیادی از جمله بازیگری و کارگردانی اول شد و آن‌را برای اجرا به جشنواره‌ی تئاتر فجر نیز معرفی کردند که متاسفانه جدول اجراها بسته شده‌بود و این امکان فراهم نشد. نمایش "صندلی‌ها" به ۹ جشنواره‌ی مختلف از جمله جشنواره‌های میندتون امریکا، لیورپول کانادا، کوفار بلاروس، آرتوکیای روسیه، آبنت هاوزر اتریش و... دعوت شده‌است. در حال حاضر نیز با همین گروه که کمی گسترش پیدا کرده و به ۱۱ - ۱۲ نفر رسیده، مشغول تمرین دو نمایش "آوازه‌خوان طاس" نوشته‌ی اوژن یونسکو و "پزشک نازنین" نیل سایمون هستیم.

وی درباره‌ی افراد تشکیل‌دهنده‌ی گروه نمایش "پاپیون" یادآور شد: اعضای این گروه شامل افراد نابینا، ناشنوا، کم‌توان ذهنی و جسمی هستند که من در طول سال‌ها که به مراکز مختلف نگه‌داری از این بچه‌ها سر می‌زدم آن‌ها را پیدا کرده و کسانی را که فکر می‌کردم در زمینه‌ی تئاتر استعداد دارند شناسایی کردم. بیش‌تر این افراد هیچ تجربه‌ای در زمینه‌ی حضور در یک نمایش نداشتند و برخی از آن‌ها هم در حد اجرای یک نمایش ساده و غیرحرفه‌ای با تئاتر آشنا بودند. هم‌چنین این روزها نیز با بچه‌های کم‌توان ذهنی مستقر در مرکز "به‌کوش" گرگان نمایش "در انتظار گودو" را تمرین می‌کنم.

رحیمی درباره‌ی شیوه‌ی بازی گرفتن از این افراد توضیح داد: شیوه‌ی کار با این بچه‌ها بسیار سخت است چون این افراد معمولا در زندگی‌شان نقشی بر عهده ندارند و ایزوله هستند بنابراین با تئاتر باید آن‌ها را به خودباوری رساند و به آن‌ها آموزش داد، همان‌طور که در صحنه‌ی نمایش می توانند نقشی را بر عهده بگیرند در زندگی اجتماعی‌شان هم می‌توانند این‌کار را انجام دهند. برای اجرای "پرده‌برداری" حدود ۶ ماه تمرین کردیم. بازیگر زن این نمایش شنو قادری است که نیمه‌ی چپ مغز و نیمه‌ی راست بدنش در زمان تولد به‌علت اصابت بمبی به بیمارستانی در پاوه در زمان جنگ تحمیلی دچار ضایعه شده‌است.

وی ادامه داد: هم‌چنین مهران قندهاری نیز سندروم داون دارد. بنابراین کار کردن با این بازیگران بسیار سخت بود اما خوش‌بختانه از نتیجه‌ی کار بسیار راضی هستم. شنو قادری در این نمایش بیش از ۳۰دقیقه مونولوگ می‌گوید و حتی مخاطبان تا پایان نمایش متوجه نمی‌شوند که او مشکل حرکتی دارد چون با تمرین‌های زیادی که انجام دادیم روی صحنه به‌درستی حرکت می‌کند.

رحیمی در پایان درباره‌ی فعالیت‌هایی که در زمینه‌ی کار با بچه‌های کم‌توان و ناتوان ذهنی و حرکتی انجام می‌دهد، توضیح داد: در حال حاضر در دو حوزه به‌عنوان تئاتر درمان‌گر فعالیت می‌کنم. اول حوزه‌ی مربوط به حل مشکلات این بیماران است. مشکلات جسمی، حرکتی، مهارت‌های زندگی و در کل آموزش زندگی‌کردن و از پس کارهای خود برآمدن در مواقعی که خانواده به هر دلیلی امکان رسیدگی به آن‌ها را ندارد. به‌‌عنوان نمونه به آن‌ها آموزش می‌دهیم که چه‌طور خرید کنند، از مترو و تاکسی و اتوبوس استفاده کنند و به‌تنهایی به خیابان بروند. شیوه‌ی دیگر به بچه‌هایی مربوط می‌شود که سطح‌شان بالاتر است و و می‌توان از آن‌ها در تئاتر استفاده کرد. با آموزش‌هایی که به این افراد می‌دهیم آن‌ها علاوه بر آموزش تئاتر یاد می‌گیرند که چه‌طور زندگی‌شان را مدیریت کنند و بیان درستی داشته‌باشند.

اجرای نمایش "پرده‌برداری" کاری از گروه نمایش پاپیون به‌نویسندگی روسودی سان سکندو و کارگردانی حسین رحیمی از روز یک‌شنبه اول تیرماه در خانه‌ی نمایش اداره‌ی تئاتر آغاز شده‌است.