تحریر نو - اعتقادی به تمرین تئاتر ندارم

امیرحسین رستمی: مدل بازی من حسی است و خیلی تکنیکی نیستم.

امیرحسین رستمی: با تمرین موافقم، اما مدل بازی من حسی است و خیلی تکنیکی نیستم.

تحریرنو: امیرحسین رستمی بازیگر نمایش "سیستم گرون هلم" به کارگردانی علیرضا کوشک‌جلالی که چند روزی است اجرای عمومی آن‌را سالن اصلی فرهنگ‌سرای نیاوران آغاز شده، درباره‌ی نحوه‌ی حضور خود در این نمایش گفت: زمانی از طرف گروه دعوت به‌کار شدم که هنوز تیم بازیگران کامل نشده‌بود و تنها رضا مولایی و الهام پاوه‌نژاد حضورشان در این کار قطعی بود و بعد از من نیز سینا رازانی وارد این جمع شد. یکی از دلایل پذیرش این نقش هم این‌بود که کار قبلی کوشک‌جلالی "خدای کشتار" را بسیار دوست داشتم و از دیدن آن لذت برده بودم. دیگری حضور خود کوشک‌جلالی به‌عنوان کارگردان کار بود. ضمن این‌که از همه مهم‌تر موضوع نمایش است که بسیار تاثیرگذار است چراکه این موضوع مختص به یک‌جا نیست و در هر جایی می‌تواند رخ دهد و محدود به‌هیچ مرز و اقلیم خاصی نیست، در واقع جهان در حال رفتن به این سمت است.

او درباره‌ی ویژگی‌های نقش "انریکه" در این نمایش که آن‌را ایفا می‌کند، توضیح داد: اگر بخواهیم درباره‌ی این نمایش کنج‌کاوی کنیم همه‌چیز از بین می‌رود، بنابراین بهتر است درباره‌ی آن هیچ توضیحی ندهم و تنها به این اکتفا کنم که تکان‌دهنده بودن، مرموز بودن و راز آلودگی‌ در اثر بسیار زیاد است. به‌عبارتی دیگر مانیفست این نمایش این است که "ما دنبال یک آدم خوب نیستیم که مثلا شارلاتان و عوضی باشه بلکه دنبال یک آدم عوضی و شارلاتینیم که خوب به‌نظر برسه".

بازیگر سریال "سه، پنج، دو" درباره‌ی کار با علیرضا کوشک‌جلالی نیز گفت: کار کردن با او در ابتدای امر سخت بود به این دلیل که کارگردان‌های تئاتری مدل کاری من را می‌دانند. چرا که در تمرینات خیلی سخت‌گیرانه کار نمی‌کنم، اما در اجرا این‌طور نیستم و نمره‌ی قبولی می‌گیرم. خیلی اهل تکرارکردن نیستم، زیرا معتقد به حس در لحظه هستم. معتقدم اگر چیزی را زیاد تکرار کنم برایم می‌میرد و به‌همین‌خاطر کارکردن برای‌مان سخت بود. آقای کوشک‌جلالی معتقد به‌تمرین و تکرار هستند. در حال کش‌وقوس بودیم اما با روندی که پیش رفتیم به‌یک زبان مشترک رسیدیم که دو سویه است و با توجه به تعاملی که وجود داشت هر دو راضی هستیم.

او ادامه داد: در تمرینات خیلی در نقش فرو نمی‌روم چرا که برای من به مرور آن حس از بین می‌رود. با تمرین موافقم، اما مدل بازی من حسی است و خیلی تکنیکی نیستم در واقع آن لحظه ممکن است حسی که به آن رسیدم را دیگر نتوانم تجربه کنم و به‌نوعی احساس می‌کنم، تکرار مداوم آن بداهه‌بودن و شاد بودن را از بین ببرد. وقتی جلوی مخاطب بازی می‌کنی شرایط کاملا جدی است و انرژی‌ای می‌گیری که مضاعف می‌شود.

رستمی در پاسخ به این سوال که بیش‌تر مخاطب با چهره‌ی تلویزیونی او آشناست تا تئاتری‌اش و این که چه‌قدر این چهره‌بودن می‌تواند در موفقیت نمایش موثر باشد، نیز گفت: کسانی‌که من را باید در تئاتر ببینند دیده‌اند. ضمن این‌که تجربه‌ی حضور در تئاترهای مختلف را داشته‌ام، هم در جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر و هم در سالن‌های تئاترشهر و ایران‌شهر. این دیگر بستگی به میزان تبلیغات کار دارد. ضمن این‌که تئاتر مِدیومش کاملا با رسانه‌های دیگر متفاوت است و چیدمان آن در اختیار گروه است و گروه کار را پیش می‌برد و متکلم وحده نیست. به‌همین‌خاطر با حضور یا عدم حضور یک نفر مخاطب ریزش نمی‌کند. ضمن این‌که حضور در تئاتر انرژی، حوصله و وقت زیادی می‌خواهد و من به‌خاطر کار تصویر خیلی این فرصت را ندارم.

رستمی در پایان با اشاره به‌حضور مجدد خود در صحنه‌ی تئاتر خاطر نشان کرد: من همیشه وقتی تئاتر بازی می‌کنم فکر می‌کنم آخرین کار من است چراکه حضور در تئاتر نیازمند انگیزه‌ی بالا و زمان خالی بسیار است تا بتوانی روی آن متمرکز شوی که من این‌ها را ندارم. اما اگر نمایشی وسوسه‌ام کند قطعا دوباره حضور خواهم یافت.