تحریر نو - فرهنگ‌سازی برای حفظ مجسمه‌ها

یک هنرمند مجسمه‌ساز می‌گوید باید به‌قدری مجسمه‌سازی انجام شود که مردم به‌حضور مجسمه‌ها عادت کنند و آن‌ها را خراب نکنند.

یک هنرمند مجسمه‌ساز می‌گوید باید به‌قدری مجسمه‌سازی انجام شود که مردم به‌حضور مجسمه‌ها عادت کنند و آن‌ها را خراب نکنند.

تحریرنو: حسین تک‌زارع اظهار کرد: دو سال گذشته در فراخوان سازمان زیباسازی شهرداری تهران که به‌مناسبت استقبال از بهار ۹۲ داده‌بود شرکت کردم و طرحم در این فراخوان قبول شد. به‌دنبال آن اثر حجمی این طرح را ساختم. این طرح اله‌کلنگی را نشان می‌دهد که یک دختر با وزن کم در قسمت پایین آن و یک پسر با وزن سنگین در قسمت بالای آن قرار گرفته‌است.

او افزود: این مجسمه "انسانم آرزوست" نام دارد و هدفم از ارائه‌ی این مجسمه نیز آن‌بود که نشان‌دهم جنسیت، سن و اندازه‌ی هیکل آدم‌ها مهم نیست بلکه این شخصیت آدم‌هاست که مهم است. خیلی از آدم‌ها جثه‌ی ضعیفی دارند ولی توانایی فکری بالاتری دارند، حتی نسبت به کسانی که جثه‌ی درشت‌تری دارند.

این هنرمند ادامه داد: چندی پیش متوجه شدم که مجسمه‌ام آسیب دیده‌است به این‌صورت که بخش کودک آن از روی اثر حجمی برداشته شده‌است. فکر می‌کنم که عده‌ای از سر کنج‌کاوی اثر را دست‌کاری کرده، آن‌را شکسته، کنده و برده‌اند.

تک‌زارع اظهار کرد: معتقدم در زمینه‌ی حفظ مجسمه‌های شهری نیاز به فرهنگ‌سازی داریم. اگر به خیابان‌های کشورهای اروپایی نگاه کنیم متوجه می‌شویم که مقابل بسیاری از خانه‌ها مجسمه قرار دارد و تعداد آن‌هم آن‌قدر زیاد است که مردم به‌وجود آن‌ها عادت کرده‌اند و به آن‌ها آسیب نمی‌زنند. ولی در ایران چنین نیست. بعضی از مردم به محض این‌که مجسمه‌ای را می‌بینند فکر می‌کنند که حتما باید سوار آن شوند و از سر و کولش بالا روند. چون از فضاهای هنری دورند. باید رابطه‌ای بین مردم و فضای هنری ایجاد کنیم. اگر مردم مجسمه‌ای را خراب کردند باید آن‌ها را جای‌گزین کنیم تا دیگر اقدام به خراب کردن مجسمه‌ها نکنند.

وی در پایان گفت: آسیب رساندن به مجسمه‌ها مانند کندن گل در پارک‌هاست. در حدود ۱۵ سال پیش هرجا که گل‌کاری می‌شد مردم آن‌ها را می‌کندند ولی الان چنین نیست. آن‌قدر گل‌کاری زیاد شده‌است که مردم به حضور گل‌ها عادت کرده‌اند و دیگر آن‌ها را نمی‌کنند.