توضیحات داروغه‌زاده درباره ممیزی‌های سخت‌گیرانه و سردرگم سینمای ایران؛
برای عدم اکران «متری شش و نیم» دو بار به جشنواره نامه زدند!
ابراهیم داروغه‌زاده معاون اسبق نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی در لایو اینستاگرامی خانه هنرمندان ایران به راز و رمز فیلم‌های توقیفی در دوران مسئولیت اشاره کرد.
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۲۶ خرداد ۱۴۰۰ ساعت ۱۲:۴۲
 
برای عدم اکران «متری شش و نیم»  دو بار به جشنواره نامه زدند!
 
ابراهیم داروغه‌زاده معاون اسبق نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی در لایو اینستاگرامی خانه هنرمندان ایران به راز و رمز فیلم‌های توقیفی در دوران مسئولیت اشاره کرد.

به گزارش روابط عمومی خانه هنرمندان؛ ابرهیم داروغه زاده پیرامون مشکلات ایفای مسئولیت در معاونت نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی گفت: برای اجرای قانون بارها و بارها به دادگاه احضار شدم. من برای ۳۵ فیلم که در دو سال اکران شده بود، متهم بودم و بعد از ده‌ها جلسه دادگاه ۲۸ اسفند ۹۸ به لطف کرونا تبرئه شدم.

مساله اصلی در این آیین‌نامه فعلی صدور پروانه نمایش فیلم این است که عمده موارد و بندها به طور کیفی مطرح شده‌اند. حال وقتی همین کلیت به یک شورای ۹ نفره می‌رسد، تعابیر و تفاسیر وسیع‌تری هم پیدا می‌کند.

در دوره مسئولیت من همه اعضای شورای ۹ نفره مورد وثوق نظام بودند و شاید نمی‌شد هم‌سوتر از این ترکیب پیدا کرد. با این وجود در همین دو سال مشکلات زیادی با خروجی تصمیمات شورا از سوی نهادهای غیردولتی داشتیم.

وقتی شورایی بسته‌تر نسبت به نیازهای سینمایی سرکار می‌آیند و نهادهایی خارج از دولت هستند که تصمیمات همین شورای بسته را برنمی‌تابند، اوضاع برای سینما سخت می‌شود.

اول جدا از آیین‌نامه صدور مجوز نمایش فیلم که خود تفسیربردار و دچار مشکل است، ساختار اجرایی آیین‌نامه نیز مشکل دارد.

سینما را ما اختراع نکرده‌ایم و بنابراین می‌توانیم از کشورهای غربی در بحث ساختارهایشان الگو بگیریم.

معاون نظارت و ارزشیابی کسی است که باید در تعامل با سینماگران و اعضای شورا سعی کند نظراتشان را به یکدیگر نزدیک کند و خروجی این تعامل نیز اعطای پروانه نمایش است که باز هم تضمینی بر اجرایی شدن آن نیست.

متاسفانه بدبینی به سینما زیاد است و نهادهای مختلف به خود اجازه می‌دهند برداشت‌های مختلف کنند.

نمایش فیلم «متری شش و نیم» دو بار نامه زده شد که دبیر جشنواره فیلم فجر نباید آن را نمایش دهد و من تحت هر شرایطی فیلم را نمایش دادم. این فیلم اگر در جشنواره اکران نمی‌شد، هیچ وقت دیگری هم اکران نمی‌شد.

در دوره آقای شمقدری فشارها کمتر و دست او برای حل مشکل بسیاری از فیلم‌ها بازتر بود.

ماجرای فیلم‌های توقیفی به کجا رسید؟

فیلم خرس را به شورای بازبینی دادم اما مالک آن موسسه رسانه‌های تصویری بود و متولی برای پیگیری پخش آن وجود نداشت تا فیلم نمایش داده شود.

جلسات زیادی برای حل مشکل اکران «آشغال‌های دوست داشتنی» داشتیم. زیرا سیستم‌های امنیتی نیز با فیلم موضع داشتند و توانستیم به تدریج و با سختی مشکلات آن را حل کنیم.

فیلم «ارادتمند؛ نازنین بهاره تینا» قبل از حضور من توسط شورای نمایش فیلم رد شده و هم آقای ایوبی و هم وزیر وقت آقای جنتی موافق اکرانش نبودند. حتی فیلم شورای عالی نمایش نیز رسیده بود و آن‌ها نیز به اتفاق مخالف اکرانش بودند.

نه من و نه هیچ یک از اعضای شورا فیلم «کاناپه» کیانوش عیاری را ندیدیم و فیلم قبلا کنار گذاشته شده بود. زیرا مساله و مشکل حجاب زنان را داشت و فیلم اصلا به دست مان نرسید.

اگر «کاناپه» در دوران آقای شمقدری با مشکل اکران رو به رو می‌شد، در نهایت به اکران می‌رسید.

پرونده رستاخیز هم قبل از حضور من در این سمت بسته شده بود. وقتی فیلمی اکران و از پرده پایین کشیده می‌شود اختیارش دیگر از سامان سینمایی خارج است.

درباره فیلم «رستاخیز» بین فقها و مجتهدان جامع الشرایط اختلاف نظر است، دیگر چه انتظاری از شورای نمایش برای حل ماجرا می‌رود؟

شرایط ممیزی در سینمای ایران باعث سردرگمی فیلمساز می‌شود و او را از مدیریت سینما دور می‌کند. در چنین وضعی فیلمساز به فکر فرار از لایه ممیزی می‌افتد و این شرایط فیلمسازی را از روند طبیعی خود خارج می‌کند.
کد مطلب: 21128