نبود مدیریت و برنامه مشکل اصلی تئاتر کشور
یکی از اساتید برجسته‌ی تئاتر ایران گفت: نبود مدیریت و برنامه از مشکلات ریشه‌ای و اساسی در حوزه‌ی تئاتر کشور است.
تاریخ انتشار : دوشنبه ۲۸ مهر ۱۳۹۳ ساعت ۱۵:۲۷
تحریرنو: حمیدرضا نعیمی شام‌گاه یک‌شنبه در کارگاه آموزشی با عنوان ایده و طرح در تئاتر خیابانی که در مجتمع فرهنگی هنری ارشاد شهرستان مریوان برگزار شد، گفت: در شرایط کنونی که هیچ کسی به‌فکر تئاتر نیست چراغ این هنر با غیرت هنرمندان آن هنوز روشن است.
وی عنوان کرد: با وجود شرایط و توان موجود معلوم نیست سال آینده امکان پیش‌روی تئاتر در کشورمیسر باشد لذا انتظار می‌رود دولت دکتر روحانی فکر اساسی برای این هنر کند.
وی اظهارداشت: کم‌کاری‌ها و بی‌توجهی‌های هشت‌سال گذشته به تئاتر و سینما و در کل فرهنگ وهنر کشور لطمه‌های زیادی به این حوزه وارد کرد که چندین دولت آینده باید تلاش کنند تا بتوانند این زخم‌ها را ترمیم کنند.
این استاد برجسته‌ی تئاتر ایرانی بر پاس‌داشت ارزش‌های کشورمان از سوی هنرمندان تاکید کرد و ادامه داد: بسیاری از مراسم‌ها و آیین‌های ویژه‌ی ایران به‌دلیل نپرداختن هنرمندان و صاحب‌نظران و حمایت مسئولان به یغما رفته است.
نعیمی افزود: به‌عنوان نمونه در رمان بادبادک باز نویسنده به زیبایی مراسم هفت‌سین و فلسفه‌ی آن‌را به‌عنوان یکی از آداب و رسوم مردم افغانستان به جهانیان معرفی کرده‌است.
وی با بیان این‌که نباید نسبت به فرهنگ وهنر و تاریخ کشورمان بی‌تفاوت باشیم، بیان کرد: هنرمندان و فرهیختگان ایرانی هم‌چون رودکی، حافظ، سعدی و غیره رسالت و وظیفه‌ی خود را در قبال فرهنگ و هنر کشورشان به‌خوبی ادا کردند ما نیز باید دراین راستا بکوشیم.
وی به مشکلات حوزه‌ی تئاتر اشاره کرد و اظهار داشت: در تئاتر مشکل نمایش‌نامه، کارگردان و بازیگر نداریم بلکه نبود مدیریت و برنامه از مشکلات ریشه‌ای و اساسی در حوزه‌ی نمایش کشور است.
این استاد برجسته‌ی تئاتر ایرانی عنوان کرد: اگر برنامه‌ی مطلوب و منسجمی در حوزه‌ی تئاتر وجود داشت در این جشنواره شاهد رضایت همگان از کیفیت برگزاری آن بودیم.
نعیمی از دیگر مشکلات حوزه‌ی تئاتر را نادیده گرفتن تماشاگران از سوی نمایشگران خواند و بیان کرد: در تمامی نمایش‌های خیابانی ما تماشاگر یک قدم از گروه نمایشی جلوتر است به عبارتی تنها با هنرمندان هم‌کاری می‌کنند در حالی‌که این امر می‌بایست برعکس بود و نمایشگران، مخاطبان را تشنه دیدن می‌کردند.
وی با بیان این‌که نخستین ضعف و اشکال در تئاتر از مرحله‌ی ایده و طرح آغاز می‌شود، عنوان کرد: گاه هنرمندان حوزه‌ی تئاتر بین طرح و داستان تفاوتی قائل نمی‌شوند در صورتی‌که این دو متفاوت از هم هستند به‌طوری‌که داستان به‌سمت محتوا و طرح هم به سمت فرم گرایش دارد.
وی تئاتر را شبیه نقاشی دانست و افزود: هرکسی بخواهد در حوزه‌ی تئاتر کار کند باید قبل از آن نقاشی کشیدن را فراگیرد و با آثار نقاشان بزرگ و برجسته‌ی داخل و خارج کشور آشنایی پیدا کند.
این استاد برجسته‌ی تئاتر ایرانی بیان کرد: بزرگ‌ترین ضعف تئاتر کشور ما در این است که اهالی این عرصه نقاشی بلد نیستند و در طرح و داستان هم حرفی برای گفتن ندارند.
کد مطلب: 1671
