معرفی برترین‌های انجمن منتقدان تئاتر
سیزدهمین جشن انجمن منتقدان و نویسندگان تئاتر با معرفی برگزیدگان بخش‌های مختلف برگزار شد.
تاریخ انتشار : شنبه ۵ مهر ۱۳۹۳ ساعت ۰۷:۵۴
تحریرنو: سیزدهمین جشن انجمن منتقدان و نویسندگان تئاتر سوم مهرماه با حضور هنرمندان عرصه‌های مختلف و معرفی برگزیدگان در تالار ایوان شمس برگزار شد. در این مراسم هنرمندانی چون شهرام ناظری، عباس جوانمرد، لوریس چکناواریان،جواد مجابی، لیلی گلستان، حمید لبخنده، ایرج راد، کاظم هژیرآزاد، حمیدرضا نعیمی، بهروز غریب‌پور، امیررضا کوهستانی، علیرضا نادری، حمید پورآذری، اصغر دشتی، مهین صدری، امید روحانی، کورش سلیمانی، حسین پرستار، بابک چمن‌آرا و... حضور داشتند. اجرای این مراسم نیز بر‌عهده‌ی فرزاد حسنی بود.
اولین بخش برنامه به نکوداشت یونس شکرخواه روزنامه‌نگار و استاد ارتباطات اختصاص داشت. قبل از اهدا لوح تقدیر به این روزنامه‌نگار پیش‌کسوت، ویدئویی پخش شد که به گفت‌وگو با شکرخواه درباره‌ی مسائل مختلف اختصاص داشت. شکرخواه در بخشی از این گفت‌وگو درپاسخ به این پرسش که روزنامه‌نگاران جوان کم‌کم دارند جای افراد پیش‌کسوت این عرصه را می‌گیرند، گفت: به درک که چنین اتفاقی می‌افتد. که این حرف در ادامه‌ی مراسم مورد انتقاد بهروز غریب‌پور قرارگرفت.
بعد از پخش این تصاویر فرزاد حسنی با اشاره به این‌که در کتاب عبدالحسین نوشین نیز که به‌همت نصرت کریمی گردآوری شده، نوشته شده‌است که نوشین نیز هرگاه حوصله‌ی انجام کاری را نداشته می‌گفته "به درک" گفت: پس به افتخار به درک‌گویان. از لوریس چکناواریان دعوت می‌کنم تا جایزه‌ی یونس شکرخواه را اهدا کند.
شکرخواه بعد از دریافت مدال نوشین در توضیح به‌کار بردن واژه‌ی "به درک" گفت: من "به درک" را به باوری که به نسل جوان دارم می‌گویم. به درک که نسل نو جای ما را گرفتند. چون هرچه‌قدر هم که ما در کار خود خبره باشیم آخر امر باید لباس‌هایمان درآوریم و از سن بیاییم پایین.
در بخش بعدی نماهنگی درباره‌ی گروه تئاتر "آران" به سرپرستی بهروز غریب‌پور پخش شد و در ادامه جایزه‌ی گروه برگزیده سال ۹۲ از نگاه انجمن منتقدان و نویسندگان تئاتر به بهروز غریب‌پور اهدا شد. جایزه‌ی این بخش را شهرام ناظری خواننده شناخته‌شده‌ی کشور به غریب‌پور سرپرست گروه تئاتر "آران" تقدیم کرد.
ناظری بعد از اهدای نشان نوشین به غریب‌پور در سخنانی کوتاه گفت: خوش‌حالم که برای اهدای این نشان انتخاب شدم چون این حرکت باعث تلفیق دو رشته‌ی تئاتر و موسیقی می‌شود و می‌تواند هم‌دلی و هم‌آهنگی بین هنرمندان به‌وجود بیاورد. متاسفانه این‌روزها اوضاع و احوال به شکلی است که بین هنرمندان تفرقه افتاده. خوش‌حالم که به شخص بزرگی مثل بهروز غریب‌پور که سال‌ها برای تئاتر ایران زحمت کشیده نشان افتخار اهدا می‌کنم چون این‌کار برای خود من نیز یک نشان افتخار محسوب می‌شود.
غریب‌پور نیز عنوان کرد: من کرد سنندج هستم و آقای ناظری کرد کرمانشاه و این افتخار بزرگی برای من است که نشان نوشین را از دست این هنرمند دریافت می‌کنم. به‌هر‌حال غافل‌گیر شدم.
وی با اشاره به صحبت‌های شکرخواه در ویدئویی که از او پخش شد، بیان کرد: از دکتر شکرخواه نمی‌پذیرم که بگوید به درک. که بگوید من تئاتر نمی‌بینم و تئاتر ما به امثال هوشنگ گلمکانی، حسین یاری و مسعود مهرابی نیاز دارد. شما نمی‌خواهد برای ما نسخه بپیچید. خود شما چرا آستین بالا نمی‌زنید و نقد تئاتر نمی‌نویسید در صورتی‌که می‌دانید حضورتان چقدر مغتنم است. البته می‌دانم واژه‌ی به درک را برای چیز دیگری گفتید اما از شما بر‌می‌آید که به چیزهای دیگر هم به درک بگویید و مثلا بگویید من کارهای غریب‌پور را تا حالا ندیده‌ام، به درک که ندیده‌ام.
کارگردان اپرای "حافظ" در پایان صحبت‌هایش با ابراز خرسندی از حضور مجید جوانمرد در مراسم عنوان کرد: از این‌که در کنار گروهی هستم که عاشقانه در کنار هم کار می‌کنند بسیار خوش‌حالم و از حضور هم‌دلانه‌ی همسرم نیز بسیار سپاس‌گزارم که اگر او نبود من الان این‌جا نبودم.
بخش بعدی مراسم به نکوداشت حمید امجد اختصاص داشت که ابتدا ویدئویی درباره‌ی این هنرمند پخش شد که در آن هنرمندانی چون محمد رحمانیان، حمید احیاء مترجم، محمد جرمشیر و افشین هاشمی درباره‌ی ویژگی‌های امجد صحبت می‌کردند. بعد از پخش این ویدئو با پخش موسیقی سریال "سال‌های دور از خانه" از حمید امجد دعوت شد که روی سن بیاید. فرزاد حسنی نیز در توضیح دلیل پخش این موسیقی گفت: به‌خاطر این‌که حمید امجد ۱۰ سال از خانه‌اش دور بوده این موسیقی پخش شد. درست است که او فیلم "آزمایشگاه" بیلی وایلدری‌اش را ساخته و پروانه‌ی ساخت فیلم دومش را هم گرفته اما باز هم جایش این‌جاست.
پس از آن عباس جوانمرد مدال نوشین را به حمید امجد اهدا کرد. وی درباره‌ی امجد گفت: آدم‌های نخبه و بزرگی مثل حمید امجد و دو دوست دیگرش محمد رحمانیان و محمد چرمشیر تربیت شده‌ی انسانی هستند که من همیشه به او افتخار کرده‌ام و آن هم کسی نیست چون بهرام بیضایی. در فیلمی که نشان دادند، دیدیم که او لبریز از کار بود. نمونه‌ی دیگرش محمد رحمانیان است و همین‌طور چرمشیر که همگی لبریز از کار هستند نه لبریز از حرف. پرکاری این سه نفر به استادشان بیضایی رفته‌است. تا جایی‌که می‌دانم بهرام بیضایی ۹۰ اثر نوشته شده دارد.
در ادامه حمید امجد نیز در سخنانی گفت: با این حجم شرمندگی از تعاریفی که از من شد و با این حجم افتخار که از عباس جوانمرد جایزه‌ی نوشین را دریافت کردم، نمی‌دانم چه‌کنم. خیلی دست‌پاچه هستم و نمی‌دانم چه بگویم چون اصلا نمی‌توانم خودم را کنار نام این بزرگانی که نام بردید بگذارم.
وی ادمه داد: می‌گویند وقتی چندین آدم بزرگ بدون تعارف درباره‌ی درگذشته‌ای گواهی خیر بدهند آن فرد آمرزیده می‌شود بنابراین من هم امیدوارم درصد خیلی ناچیزی از این همه محبت که دوستان به من داشتند فارغ از تعارف باشد و روزی لیاقت این همه محبت را داشته باشم.
در ادامه‌ی این برنامه برگزیدگان بخش‌های مختلف معرفی شدند. در بخش عکس مهسا صفاری‌پور به‌عنوان برگزیده معرفی شد. در بخش یادداشت نیز امین عظیمی به‌عنوان برگزیده‌ی هیئت‌داوران شناخته شد.
فرزانه ابراهیم‌زاده به‌خاطر گفت‌وگو با جعفر والی در روزنامه‌ی شرق در بخش بهترین گفت‌وگو جایزه‌ی خود را از هیئت‌داوران دریافت کرد. مجید کیانیان و محمد‌جعفر یوسفیان‌کناری نیز جایزه‌ی بهترین مقاله‌ی پژوهشی را دریافت کردند. در بخش نقد فروغ سجادی برای نگارش نقدی بر نمایش "من چه‌جوری ممکنه یه پرنده باشم؟" جایزه گرفت.
نتیجه‌ی نهایی بخش گزارش نیز به جواد عاطفه و بهترین مقاله‌ی ژورنالیستی به سید‌جواد اشکذری اهدا شد. جایزه‌ی بهترین خبرنگار فعال حوزه‌ی رسانه توسط جواد مجابی به اکرم محمدی تعلق گرفت.
مجابی در سخنانی عنوان کرد: ادبیات یک موجود ساکت است و در خلوت خلق می‌شود اما تئاتر در خلوت خلق می‌شود و در هیاهو اجرا می‌شود بنابراین تئاتر پسرعموی ادبیات ما است. امیدوارم موانعی که بر سر راه هنرمندان است اندک‌اندک کنار رود. هم‌چنین معتقدم آینده‌ی تئاتر ایران درخشان است طوری‌که از آن به‌عنوان یک دهه‌ی طلایی یاد خواهد شد.
در ادامه توسط حمید لبخنده به مریم فشندی به پاس یک‌دهه فعالیت در عرصه‌ی رسانه و سایت ایران تئاتر جایزه‌ای اهدا شد. پس از آن جایزه‌ی یکعمر فعالیت در عرصه‌ی بازیگری به کاظم هژیرآزاد تعلق گرفت.
بعد از اجرای یک قطعه موسیقی جایزه‌ی بهترین خبرنگاران حوزه‌ی دیداری و شنیداری و نمایش‌های برگزیده‌ی سال ۹۲ اعلام شد.
حمیدرضا مدقق و پیمان شیخی در بخش خبرنگاران حوزه‌ی دیداری و شنیداری تقدیر شدند و سپس نمایش "سقراط" به کارگردانی حمیدرضا نعیمی، نمایش "سالگشتگی" به کارگردانی امیررضا کوهستانی و نمایش "یرما" به کارگردانی علی رفیعی به‌ترتیب مقام سوم تا اول را از آن خود کردند.
حمید پورآذری جایزه‌ی علی رفیعی را که در مسافرت خارج از کشور به‌سر می‌برد، دریافت کرد و یادداشتی را از جانب این هنرمند برای حاضران قرائت کرد. رفیعی در این یادداشت با اشاره به این‌که فرهنگ و هنر اهمیتی برای مسئولان ندارد در مورد میزانسن در تئاتر و اهمیت کلانی که این واژه در قرار گرفتن هر مسئول در جای‌گاه خودش دارد، سخن گفته بود و در پایان ابراز امیدواری کرده بود که مسئولان فرهنگ و هنر به اهمیت میزانسن پی ببرند.
امیررضا کوهستانی نیز بعد از دریافت جایزه‌اش عنوان کرد: صحبت‌های سال گذشته‌ی من در این مراسم انتقادی بود که باعث ناراحتی عده‌ای شد و مشکلاتی را برای انجمن نویسندگان و منتقدان به‌وجود آورد که از این بابت متاسفم و خوش‌حالم که این جشن به شکلی مستقل برگزار می‌شود.
کد مطلب: 1527
