وضعیت آشفتهی هنر از زبان مرتضی احمدی
مرتضی احمدی جز معدود بازیگران تئاتر روحوضی است که هنوز این هنر را دوست دارد و معتقد است مادر هنرها در ایران تئاتر روحوضی است.
تاریخ انتشار : شنبه ۱۱ مرداد ۱۳۹۳ ساعت ۱۴:۲۴
مرتضی احمدی جز معدود بازیگران تئاتر روحوضی است که هنوز این هنر را دوست دارد و معتقد است مادر هنرها در ایران تئاتر روحوضی است.
تحریرنو: احمدی دربارهی وضعیت امروز هنر در ایران میگوید: راستش شاید بهلحاظ وسایل تصویری، سینما و تلویزیون ما پیشرفت کردهباشد اما متاسفانه آن بکری گذشته دیگر در هنر ما وجود ندارد و ما کمتر میبینیم یک بازیگر با دلوجان برای نقشاش تلاش کند.
وی در ادامه گفت: قدیمها دستمزد مطرح نبود و بازیگرهایی که در این عرصه فعالیت میکردند عاشقانه به کارشان میاندیشیدند اما حالا بازیگرها در طول روز سهجا آفیش میشوند و در سهفیلم با ژانرهای گوناگون فعالیت میکنند. درحالیکه ما قدیمها یکماه روی حسمان برای یککار تمرین میکردیم و همهی تمرکزمان را میگذاشتیم روی آن فیلم یا تئاتری که قرار بود کار کنیم.
احمدی دربارهی پیشنهادهای کاری که به او میشود، میگوید: راستش من دلم نمیخواهد در هر کاری حضور داشته باشم. گروه و کارگردان و قصه برای من مهم هستند. همیشه این مسئله را مدنظر داشتهام که از سر احتیاج به هنر نپردازم. هنر برای من مقدس است و هرگز دلم نخواسته کاری انجام دهم که نسبت به آن احساس خجالت کنم.
این دوبلور پیشکسوت با ابراز نگرانی نسبت به از بینرفتن پیشپردهخوانی میگوید: هر هنری یک پایه دارد، خاطرمان باشد که هنرمندان زیادی برای پیشپردهی این مملکت زحمت کشیدند که اکثر آنها حالا در قید حیات نیستند. خاطرمان باشد که پیشپردهخوانی هرگز قدیمی نمیشود و من فکر میکنم هنوز هم میتواند برای مردم جذاب باشد.
مرتضی احمدی دربارهی تئاتر روحوضی و پیش پردهخوانی میگوید: اعتقادم به این است که هنرهای روحوضی با تلاش بسیار زیادی به اوج رسید، خیلیها برای آن زحمت کشیدند، ولی با کمال تاسف باید بگویم که وزرات فرهنگ و هنر نسبت به این هنر بیتوجهی کرد و حتی صدمه زد.
این بازیگر پیشکسوت دربارهی صدای تهران قدیم میگوید: قرار بود کتابش هم منتشر شود و همهی کارهای ویرایش آن انجام شدهاست اما بهدلایل نامعلوم زمانش تغییر میکند اما بهصورت صوتی بسیار مورد استقبال مردم واقع شدهاست.
احمدی دربارهی آرزویش گفت: نمیتوانم بگویم آرزو دارم دوباره روحوضی به اوج برسد چون با بیتوجهی دوستان کلا از بین رفتهاست اما امیدوارم فرزندانمان را با این هنر آشنا کنیم و به آنها بگوییم که یکروزی این هنر در کشورمان حرف اول را میزد.