لاک قرمز، جنگجوی بی سلاح
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۲۱ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۱۲:۱۷
سیدجمال سیدحاتمی در اولین فیلم خود سراغ موضوعی تکراری رفته ، دختری کم سن و سال که در مواجهه با توفان تندی که زندگیش را به بازی می گیرد ، دچار مشکلاتی متعدد می شود . فیلمنامه فیلم اما به جای اصرار بر اشک درآوردن و پرداختن به مظلومیت دخترک ، اکرم را بدل به شخصیتی جذاب ، پیش رو ، جنگجو و خستگی ناپذیر می کند . شخصیت اصلی فیلم به لطف بازی خوب بازیگر تازه وارد – پردیس احمدیه - و کارگردانی خوب سیدحاتمی و البته جزییاتی که فیلمنامه دارد ، بدل به یک قهرمان دوست داشتنی می شود که در تمام فیلم نگرانش هستیم ، و به ایده درخشان پایانی بدل به یک نمونه کمیاب از شخصیتها در این گونه از سینما می شود ، یک شکست ناپذیر که از جنگیدن خسته نمی شود .
لاک قرمز فیلمی است که آشکارا با هدف گرفتن مخاطب عام ساخته شده . یک ملودرام ساده ، با داستانی که خطی روایت می شود اما به خوبی با استفاده از جزییات و داستانکها در عرض گسترده می شود و مخاطب را با داستان خود همراه می کند . فیلمی ساده اما هوشمندانه که به رغم ضعفهایی که دارد ، یک فیلم اول کاملا قابل دفاع است . خبری از گداگرافی و سیاه نمایی نیست ، و به رغم مشکلات فزاینده و بی پایانی که بر سر اکرم آوار می شوند ، هرگز به ورطه تلخی و آزارندگی نمی افتد .
کارگردانی حساب شده و پخته سیدحاتمی و پرهیز او از پیچیده کردن بیهوده فیلمش با روایت فرمالیستی و دور شدن از سادگی متن ، سبب شده یکدستی و روانی فیلم در تمام دقایق حفظ شود . دکوپاژ فیلم که تلفیقی از جسارت و تکیه بر قواعد ژانر است ، به سادگی با استفاده از داشته های ذهنی تثبیت شده مخاطب داستان فیلم را باورپذیر می کند ، و در عین حال جزئیات لازم در استفاده از پلان ها به خوبی رعایت می شود . مثلا نگاه کنید به نماهای بسته صورت اکرم که هرچه فیلم پیش تر می رود بیشتر می شوند و دچاری و اسارت او را بیشتر نمایان می کنند ، و این تنها نمونه ای از توجه کارگردان به قواعد ساختن یک ملودرام موثر و جذاب است . در کنار این بخش از کارگردانی ، سیدحاتمی در هدایت بازیگرانش نیز بسیار موفق عمل کرده است . فیلمی که سه بازیگر کم سن و سال نوجوان و کودک دارد ، با توجه به سختی های کار با کودک پروژه ای بلندپروازانه برای یک کارگردان فیلم اولی است . اما سیدحاتمی کودکان و نوجوان فیلمش را بدل به برگهای برنده می کند و بار عمده جذابیت فیلم را بر دوش آنها می گذارد .
علاوه بر پردیس احمدیه که در حد یک ستاره ظاهر می شود و از پدیده های بلافصل جشنواره امسال است ، فیلم از درخشش بازیگری کاربلد به نام مسعود کرامتی و بازی خیره کننده پانته آ پناهی ها هم برخوردار است . کرامتی با درک درست نقش و با افزودن برخی مولفه های شخصی خود – از جمله لحن و میمیک جذاب صورت – موفق می شود نقش "ولی عمو" را از جایگاه حاشیه ای که در فیلم دارد ارتقاء بدهد ، و آن را بدل به عنصری موثر و دوست داشتنی کند که در بزنگاه های قصه حضوری گرم دارد ، گرچه هرگز موفق نمی شود تاثیر مثبتی بر روزگار دخترک داشته باشد . پانته آ پناهی ها هم که در تئاتر ایران نامش تضمین کیفیت هر نمایشی است ، رفته رفته در سینما هم جایگاه مشابهی پیدا می کند ، و این بار هم با بازی حسی ، تعمدا اغراق شده و درگیرکننده خود موفق می شود دردهای یک مادر بیوه شده بی کس را به خوبی به مخاطب منتقل کند .
لاک قرمز فیلم بی عیب و نقصی نیست . نیاز زیادی به کوتاه شدن دارد ، و بازنگری در تدوین . اما به عنوان فیلمی که اولین تجربه کارگردان است ، وبا توجه به مضمونی که دارد فیلم قابل تامل و محترمی است . یک فیلم بی ادعا ، که نشان می دهد گاهی از یک داستان کلیشه ای هم میتوان فیلمی غیرکلیشه ای ساخت .
کد مطلب: 4534
