کیایی درباره‌ی عکاسی تئاتر می‌گوید
یک عکاس می‌گوید دلیل جذب‌نشدن عکاسان به عکاسی از تئاتر این است که در ایران عکاسی استیج و صحنه به‌صورتی‌که در خارج از کشور انجام می‌شود، وجود ندارد.
تاریخ انتشار : سه شنبه ۱۱ شهريور ۱۳۹۳ ساعت ۱۱:۵۸
تحریرنو: آوا کیایی درباره‌ی عکاسی تئاتر اظهار کرد: نمی‌توان به‌راحتی گفت که عکاسی تئاتر، خبری است یا هنری. در دنیا این حوزه از عکاسی را به‌عنوان یک ژانر مستقل در نظر نمی‌گیرند. در خارج از کشور "عکاسی استیج" داریم که در آن عکاس از هر آن‌چه که روی صحنه اتفاق می‌افتد، عکس می‌گیرد. مثل کنسرت، باله و تئاتر. اما در ایران که کنسرت فراوان نیست و باله هم نداریم، عکاسی تئاتر بیش‌تر مورد توجه عکاسانی که به این حوزه علاقه دارند، قرار می‌گیرد.
وی افزود: خیلی‌ها فکر می‌کنند عکاسی از تئاتر کار آسانی است و فکر می‌کنند که بازیگر، نور و صحنه و حرکت‌های زیبا آماده است تا عکاس از آن‌ها عکس بگیرد، در حالی‌که به این سادگی‌ها هم نیست. عکاسی تئاتر قانون خاصی ندارد که بتوان آن‌را عنوان کرد، اما یک عکاس باید بتواند از فضای نمایش بهترین تصویرها را به مخاطب ارائه کند.
عضو هیئت‌مدیره‌ی انجمن عکاسان تئاتر در ادامه گفت: عکاس تئاتر می‌تواند با عکس‌های خود یک کار تبلیغاتی هم داشته باشد و مردم را به‌دیدن نمایش ترغیب کند. شاید عکاسی از پرتره‌ی یک بازیگر زیبا که در نمایش حضور دارد طرف‌داران بیش‌تری داشته‌باشد، اما دیگر نمی‌توان به آن عکاسی تئاتر گفت. عکاسی تئاتر عکاسی از لانگ‌شات است. عکاس باید بتواند تجربه‌ی تصویری درستی از اتفاقات نمایش ارائه کند.
کیایی درباره‌ی سابقه‌ی حضورش در عکاسی از نمایش اظهار کرد: من به‌دلیل تحصیل در رشته‌ی تئاتر به این حوزه علاقه‌مند شدم و آن‌را دنبال کردم. زمانی‌که تئاتر کار می‌کردم از نمایش‌های خودم عکس می‌گرفتم تا بهتر بتوانم کارم را ارزیابی کنم. چند سال بعد فعالیتم در این حوزه جدی‌تر شد و آن‌را به‌صورت حرفه‌ای دنبال کردم. به‌طوری‌که در چند سال اخیر هرماه در یک تئاتر حضور دارم و به‌عنوان عکاس از نمایش عکس می‌گیرم.
این عکاس هم‌چنین عنوان کرد: بودجه‌ای که در این مملکت برای تئاتر در نظر گرفته‌شده خیلی کم است، بنابراین دیگر نمی‌توان برای عکاسی تئاتر انتظار زیادی از نظر مالی داشت. خود من عضو هیئت‌مدیره‌ی انجمن عکاسان تئاتر هستم و سال‌ها در تلاش هستیم تا مرکز هنرهای نمایشی برای عکاسان تئاتر هم در کنار دیگر عوامل مثل بازیگر، کارگردان و طراح صحنه حقوقی را در نظر بگیرند که هم احترام به عکاس باشد و هم از نظر مالی او را پشتیبانی کند.
کیایی در پایان گفت: یک عکاس تئاتر اگر بخواهد با این شغل امرار معاش کند باید عکس‌های خود را به روزنامه‌ها و مجلات بفروشد وگرنه نمی‌توان به این‌کار به‌عنوان یک شغل مستقل نگاه کرد. از تلاش‌های دیگر انجمن این است که بچه‌ها به گروه‌های مختلف معرفی شوند و از حرفه و نگاه آن‌ها استفاده شود.
کد مطلب: 1379
