پدر معماری نوین ایران درگذشت
هوشنگ سیحون معمار، نقاش و مجسمه‌‌ساز ایرانی به‌دلیل کهولت سن در کانادا چشم از جهان فروبست.
تاریخ انتشار : سه شنبه ۶ خرداد ۱۳۹۳ ساعت ۰۰:۵۸
تحریرنو: هوشنگ سیحون در ۳۱مرداد سال ۱۲۹۹ در تهران، در خانواده‌ای موسیقی‌دان چشم بر جهان گشود. پدربزرگش میرزا عبداله فراهانی از پیش‌گامان موسیقی سنتی و معروف به پدر موسیقی سنتی ایران بود. مادرش، از نوازندگان تار و سه‌تار، و نیز دایی او مرحوم احمد عبادی، استاد سه‌تار بود.
او ابتدا در دانشکده‌ی هنرهای زیبا به تحصیل نقاشی پرداخت، اما به‌زودی از نقاشی دل کند و برای تحصیل معماری، به‌دعوت آندره گدار، رئیس اداره‌ی باستان‌شناسی وقت ایران به پاریس رفت و در دانشکده‌ی هنرهای زیبای این شهر تحصیلاتش در زمینه معماری را به پایان رساند.
هوشنگ سیحون هم‌چنین عضو شوراى ملى باستان‌شناسى، شوراى عالى شهرسازى، شوراى مرکزى تمام دانشگاه‌هاى ایران و کمیته‌ی بین‌المللى ایکوموس (Icomos) بوده و به‌مدت ۱۵سال مسئولیت مرمت تمام بناهاى تاریخى ایران را بر عهده داشته است.
سیحون که از او به‌عنوان پدر معماری نوین ایران یاد می‌شود در کارنامه‌ی خود آثار مهم بسیاری را خلق کرده است. از مهم‌ترین آثار او می‌توان به آرامگاه‌های بوعلی سینا( که در ۲۳سالگی آن‌را طراحی کرد)، خیام (که آن‌را مبتنی بر اصول ریاضی و مثلثاتی خیام، پایه‌گذاری و طراحی کرده است)، فردوسی و کمال‌الملک اشاره کرد.
او هم‌چنین طراحی ساختمان‌های سازمان نقشه‌برداری کل کشور، کارخانه‌ی نخ‌ریسی کوروس اخوان، کارخانه‌ی آرد مرشدی، مجتمع آموزشی یاخچی‌آباد، سینما آسیا، سینما سانترال، کارخانه‌ی کانادادرای (زمزم فعلی) در تهران و اهواز، کارخانه‌ی یخ‌سازی کورس اخوان و طراحی حدود ۱۵۰ پروژه‌ی مسکونی را بر عهده داشته است.
هوشنگ سیحون نخستین معمار ایرانی بود که آهن و سیمان را به‌طور عیان در ساختمان به‌کار برد. ویژگی‌های آثار او استفاده از شکل‌ها و عناصر معماری عامیانه، استفاده از آجر نه تنها در پوشش بلکه هم‌چنین به منظورهای نمایشی و تزئینی است.
سیحون رشته‌ی معماری را در تهران و پاریس تحصیل کرده بود، به‌مدت ۱۹سال در دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران به تدریس و مدیریت مشغول بود. او بین سال های ۱۳۴۱ و ۱۳۴۷ ریاست این دانشکده را به‌عهده داشت و در این دوران رشته‌های موسیقی و هنرهای نمایشی را به رشته‌های درسی افزود.
سیحون در اوایل دهه‌ی ۱۳۳۰ با معصومه نوشین (سیحون)، نقاش ازدواج کرد. او در سال ۱۳۵۹ ایران را برای همیشه ترک کرد. او در سال‌های پایانی عمرش در کانادا و آمریکا اقامت داشت.وی شهروند افتخاری فرانسه هم بود.
هوشنگ سیحون در کنار معماری، نقاشی هم می‌کرد. طبیعت و روستاهای ایران از مهم‌ترین مضامین نقاشی‌های اوست. برخی از این آثار در دانشگاه‌های آمریکا نگه‌داری می‌شوند.
کد مطلب: 390
