انصراف حسین علیزاده از دریافت نشان شوالیه‌ی فرانسه
حسین علیزاده با انتشار نامه‌ای، موضع خود را در قبال نشان شوالیه اعلام و از پذیرفتن این نشان امتناع کرد.
تاریخ انتشار : شنبه ۸ آذر ۱۳۹۳ ساعت ۱۶:۵۵
تحریرنو: متن نامه‌ی علیزاده به شرح زیر است:
به‌نام آن‌که هنر را آفرید
شاید نوشتن این نامه، دشوار‌ترین و زیبا‌ترین لحظه‌ی عمرم را رقم می‌زند.
از روزهایی دور، از کوچه پس کوچه‌های خیابان خیام تا دبستان حافظ، از خیابان خواجه نظام‌الملک تا هنرستان موسیقی. از خیابان درختی تا مسیر دانشگاه تهران، از مسیری تا مسیری سیر شد… .
از صد‌ها کوچه و شهر و دیار گذشتم اما به شوق هفت‌شهر عشق در خم کوچه‌ای به انتظار ماندم و می‌مانم. چه با شکوه است یاد مادرم و یاد پدرم که برایم خودآموز عشق‌اند. و چه با شکوه است ستایش آموزگارانی که واژه‌ی مقدس هنر را در من دمیدند. سال‌هاست به پاس حق‌شناسی‌شان دل می‌نوازم و چه بزرگ مردمی که دل می‌دهند، می‌سازند و می‌پرورانند هنرمندشان را.
هنر فرا‌تر از هر مرزی حکایتی است آشنا برای هر انسان. پیام‌آور عشق، صلح، دوستی، برادری و برابری. نقشی است تا ابد برای هر دلی که می‌تپد در دیار من و دیاری دگر. هنرمند در دیار خود ساخته می‌شود تا بپروراند جهانی را.
موسیقی کهن ایران، طنین تاریخ مردمی است با شکوه. عشق، شجاعت و ایثار از تک‌تک نغمه‌هایش جاری است. و افتخار واژه‌ایست که مردم به هنرمند هدیه می‌دهند، همان‌طور که ما به هنرمندان بزرگ خود و جهان افتخار می‌کنیم، مردم هنردوست جهان نیز به بزرگان ما افتخار می‌کنند. مرا مردم هنردوست و هم‌وطنان عزیز و بزرگم بار‌ها به اوج افتخار رسانده‌اند. افتخاری که در بلندای وجود و در دستان گرم‌شان بود و حالا… .
نغمه‌ی عشق و محبت و سپاس از دیاری دگر با عنوان و معنی خاص. نه در ستایش من، بلکه در ستایش هنر و هنرمند و چه زیباست نام ایران بر بال هنر، در پرواز از دیاری به دیاری و از مردمی به مردمی. اگر سیاهی جنگ و کینه و نابرابری در دنیای قدرت حاکم است، نغمه‌های عشق در دل مردم جهان فرا‌تر و با قدرتی جاودانه نیز حاکم است. اگر سفیر سیاسی و فرهنگی کشور فرانسه، هدیه‌ی ملت با فرهنگ فرانسه را به سینه‌ی هنرمندان بزرگ ما نصب می‌کند، آن‌را ارج می‌نهیم و ما نیز ستایش می‌کنیم ستارگان پر افتخار تاریخ خود را.
شاید اگر در دیار ما توجه و درک از هنر والای موسیقی همان‌طور که نزد مردم است، نزد مسئولان که باید خدمت‌گزاران تاریخ و فرهنگ و هنر باشند می‌بود، یک هدیه و عنوان غیر خودی این همه انعکاس نداشت.
وقتی در فضای هنری نور کافی نباشد، چراغی کوچک خورشید می‌شود.
و اما من ضمن قدردانی از مسئولین کشور و سفارت فرانسه، به احترام مردم هنرپرور و هنردوست ایران، به‌نام حسین علیزاده قناعت کرده و تا آخر عمر به آن پیش‌وند و یا پس‌وندی نخواهم افزود.
در آخر ضمن تبریک به تمام بزرگان ایران و جهان که نشان با ارزش شوالیه را دریافت کرده‌اند، خود را بی‌نیاز از دریافت هر نشانی دانسته، هم‌چنان اندرخم کوی دوست و به شوق عشق تا آخر عمر خواهم ایستاد.
با سپاس از تمام مردم هنردوست ایران و جهان
حسین علیزاده
۷ آذرماه ۱۳۹۳
شایان ذکر است، چندی پیش علی رهبری (رهبر ارکستر و آهنگ‌ساز مشهور ایرانی ساکن وین) در نامه‌ای دوستانه خطاب به حسین علیزاده به او پیش‌نهاد داد از پذیرش این نشان خودداری کند. او در نامه‌اش به علیزاده به این موضوع اشاره کرده که فرانسوی‌ها این لقب را به هر هنرمندی ارائه داده و بسیاری از هنرمندان شاخص فرانسوی خود از پذیرش این لقب طفره رفته‌اند. وی ضمن ادای احترام به جای‌گاه هنری این تارنواز ایرانی، از وی خواسته به کم‌و‌کیف این عنوان نیز نگاه دقیق‌تری داشته باشد.
کد مطلب: 1870
