تا گوش هست راديو هم هست
دكتر محمدحسين سروش، مدرس دانشگاه گفت، جشنواره‌های ملی و بين‌المللی حلقه‌ای است از زنجيره‌ی فعاليت‌های ملی راديوها، صدا صدای يک نظام بزرگ و مردم بزرگ است.
تاریخ انتشار : شنبه ۱۵ شهريور ۱۳۹۳ ساعت ۰۹:۳۱
تحریرنو: دكتر محمدحسين سروش، استاد فن بیان و گویندگی دانشکده‌ی خبر و صداوسیما ضمن اشاره به جای‌گاه راديو گفت، راديو اصولی دارد كه تغييرناپذير است، راديو در ادامه‌ی گوش انسان است. تا گوش هست راديو هم هست. بين حواس انسان گوش نزديک‌ترين فاصله را با فطرت دارد. پس برنامه‌ساز نمی‌تواند هيچ‌گاه اين اصل را فراموش كند. اما عصر امروز عصر رقابت‌های رسانه‌ای است و رسانه‌های ديگر آماده و در حال رقابت با اين رسانه هستند.
او ادامه داد: اين مسئله برنامه‌سازان راديو را هوشيارتر می‌كند تا بدانند مردم رسانه‌های ديگری نيز در دست دارند و بايد به فكر برنامه‌سازی هوش‌مند باشند، عصر عصر هوش‌مندی برنامه‌سازی است تا مخاطب را در حداقل زمان تسخير كند و البته نگه دارد.
وی درخصوص تخصصی‌سازی شبكه‌های راديويی گفت، چون تخصص‌ها در زندگی مردم قاب‌بندی می‌شود راديو بايد به ابعاد نياز مردم توجه كند. تعدد راديوها يعنی تعدد نيازهای مردم. فكر امروز يک فكر تخصصی است، يعنی بايد تخصصی كاركرد ولی برای جذب مخاطب و رقابت با رسانه‌های ديگر نبايد به ارزش‌های جامعه از جمله زبان اهانت شود، موسيقی عفاف داشته باشد، زبان ملی عفاف داشته باشد، شعر بايد هم‌سو با حيای ملی باشد و آموزنده.
دكتر سروش درخصوص برگزاری جشنواره‌ی بين‌المللی راديو خاطرنشان كرد، جشنواره‌های ملی و بين‌المللی حلقه‌ای است از زنجيره‌ی فعاليت‌های ملی راديوها، صدا صدای يک نظام بزرگ و مردم بزرگ است. بايد در اين عرصه پر رقابت، راديو گفتنی داشته باشد. برنامه‌سازهای ما بايد با هم‌تای خود در دنيا رقابت كنند، صدای خوب صدايی است كه بتواند اصيل‌ترين ارزش‌های معنوی و فرهنگی ما را به گوش جهانيان با ابزار راديو برساند، البته جشنواره به برنامه‌ساز اين امكان را می‌دهد تا خودش را به سطح بالاتر برساند تا هم‌تای برنامه‌سازان جهانی شود.
وی در پایان گفت: جشنواره چراغ سبزی است برای حركت بيش‌تر، نقطه‌ی پايانی برای يک برنامه‌ساز نيست. جشنواره نبايد هدف نهايی يک برنامه‌ساز باشد.
کد مطلب: 1394
