مجسمه‌های غول‌پیکر از اسباب‌بازی
وسایل بازی دو پارک کودک متروکه که بیش از نیم‌قرن قدمت دارند، مواد اولیه‌ی آثار هنری یک هنرمند آمریکایی را تشکیل داده‌اند.
تاریخ انتشار : سه شنبه ۳۱ تير ۱۳۹۳ ساعت ۱۲:۱۲
تحریرنو: در نگاه اول مخاطب با کوهی از اسباب‌بازی روبه‌رو می‌شود که انگار پس از یک گردباد سهمگین درجا خشک شده‌اند، اما این مجسمه‌های غول‌آسا حاصل تلاش چندین ساله‌‌ی "نانسی روبینز"، هنرمند لس‌آنجلسی هستند.
روبینز در نخستین نمایشگاه آثارش، چهار مجسمه‌ی بزرگ را از ترکیب وسایل بازی دو پارک متروکه آفریده است. این آثار هنری از روی هم قرارگرفتن زرافه‌ها، اسب‌های کوتوله، اسب‌های دریایی و فیل‌هایی به‌وجود آمده‌اند که در دهه‌ی ۴۰ و ۵۰ میلادی کودکان نیویورکی را سرگرم می‌کردند.
روبینز درباره‌ی مراحل ساخت این آثار غول‌پیکر در مصاحبه‌ای که با هافینگتون‌پست داشت، گفت: برای پیداکردن بخش‌های هواپیمای برخی از این سازه‌ها چند سال تلاش کردم. پیرمردی در منطقه‌ی بیابانی حومه‌ی شهر بود که بیش‌تر اسباب‌بازی‌ها را از او می‌گرفتم، اما او چند وقت پیش مرد. او چندین تپه از این هواپیماها داشت. یک‌روز او با افتخار عکسی از خودش در مجله‌ی "نشنال جئوگرافی" نشانم داد که در آن با یک آپ‌کننده موبایل کار می‌کرد. این دستگاه‌ها پس از جنگ جهانی دوم برای ذوب‌کردن باقی‌مانده‌ی هواپیماها استفاده می‌شدند. آن موقع بود که فهمیدم این وسایل بازی که کودکان سوارش می‌شوند در واقع از آلومینیوم ذوب‌شده از هواپیماهای جنگی درست می‌شوند.
وی در مورد کارهایش می‌گوید: وقتی به این مجسمه‌ها نگاه می‌کنید، ابتدا ترکیبی از خرت و پرت‌ها را می‌بینید، اما همچنین شاهد یک اثر کاملا آبستره هستید. من دائم به نقاشی‌های "ویلم دو کونینگ" و یا آثار اولیه "فیلیپ گوستون" فکر می‌کنم. این‌ها اشکال پر انحنا و رنگارنگی هستند که به شکل پیچیده‌ای در کنار هم قرار گرفته‌اند. این فرمی یک‌پارچه و عجیب را تشکیل می‌دهد که دوره‌ی سورئالیسم و یا پیش از آن را یادآور می‌شود. برای خودم، تغییر شکل این اشیا چالش بزرگی بود. من دورریزهای زمین‌های بازی را با جادویی غریب به‌موجودی زنده بدل کردم.
به گزارش هافینگتون پست، مجسمه‌های فلزی روبینز از سویی نمونه‌ای از کوبیسم و اکسپرسیونیست آبستره به‌حساب می‌آیند و از سوی دیگر یادآور کارهای دوره‌ی باروک هستند. این سازه‌ها انعکاس انعطاف‌ناپذیر ساخته‌های انسانی هستند که دست رد به سینه‌‌ی‌شان خورده‌است.
کد مطلب: 1052
