فصل جدیدی در رابطه‌ی دولت و صداوسیما رقم می‌خورد
محمدرضا شفیعی، تهیه‌کننده‌ی تلویزیون در یادداشتی درباره‌ی خصوصیات و ویژگی‌های رئیس جدید سازمان صداوسیما نوشته‌است.
تاریخ انتشار : دوشنبه ۲۶ آبان ۱۳۹۳ ساعت ۱۲:۳۲
محمدرضا شفیعی
تحریرنو: محمدرضا شفیعی، تهیه‌کننده‌ی سینما و تلویزیون در یادداشتی به تحلیل شرایط رسانه‌ی ملی پس از انتصاب محمد سرافراز و هم‌چنین برخی ویژگی‌های مدیریتی و شخصی وی پرداخته است.
در این یادداشت آمده است:
به‌دلیل پایان دوره‌ی ریاست سازمان صداوسیما خبر جای‌گزینان احتمالی سیدعزت‌اله ضرغامی ذهن بسیاری از اهالی فرهنگ و هنر و هم‌چنین اصحاب رسانه‌ها را به‌خود اختصاص داده بود. چراکه در ایران اسلامی صداوسیما بزرگ‌ترین و متاثر‌ترین رسانه‌ی کشور بوده و البته محلی برای حضور هنرمندان بخش‌های مختلف است. پر واضح است که نمی‌توان در مورد چنین جابه‌جایی مهمی بی‌توجه بود. بالاخره با همه‌ی فراز و نشیب‌های رسانه‌ای در این چند‌ماه اخیر "دکتر محمد سرافراز" از سوی رهبری معظم به ریاست سازمان صداوسیما منصوب گردید. انتخاب سرافراز را می‌توان از چند جنبه بررسی کرد:
اولا: مهم‌ترین آسیبی که یک مدیر رسانه‌ای را همیشه تهدید کرده، عطش دیده‌شدن است. آسیبی که آن‌چنان سریع و بدون مقدمه دامن مدیران رسانه‌ای و فرهنگی را می‌گیرد که دیگر فاصله گرفتن از آن کار دشوار است. سرافراز پیش از حضورش در تلویزیون هم رسانه‌ای بود، پیش‌تر دبیر سرویس خارجی و بعد سردبیری روزنامه‌ی رسالت را تجربه کرده بود و سپس به صداوسیما آمد و هم‌اکنون قریب ۲۱ سال است که معاون برون‌مرزی سازمان صداوسیماست. در این سال‌ها با توجه به دسترسی‌های آسانش به رسانه‌ها کم‌تر تصویر یا مصاحبه‌ای از او دیده یا شنیده‌ایم. او اهل جلوه‌گری‌های رسانه‌ای نیست و سعی کرده تصویر مدیری عمل‌گرا از خود نشان دهد.
ثانیا: عمل‌کردهای یک مدیر رسانه‌ای آن‌هم رسانه‌ای چون صداوسیما خیلی سریع نمایان می‌شود، عمل‌کرد وی در این مدت طولانی که در معاونت برون‌مرزی فعالیت داشته، عمل‌کردی درخشان و ستودنی است. شاید نتوان خاطره‌ی تاثیرگذاری شبکه‌ی العالم را در جنگ‌های آمریکا علیه عراق و افغانستان از یاد برد. شبکه‌های مقتدری چون پرس تی‌وی، هیسپان تی‌وی و... تحت مدیریت و نظارت او شکل گرفته و رشد کرده‌است. روشن‌گری‌های شبکه‌های برون‌مرزی صداوسیما تا آن‌جا پیش رفت که برخی کشورهای اروپایی و آمریکایی از پخش این شبکه‌ها در کشور‌های‌شان جلوگیری کرده و می‌کنند. شبکه‌ی آی‌فیلم که این‌روز‌ها به یکی از شبکه‌های پربیننده‌ی داخلی نیز تبدیل شده را نباید از یاد برد.
ثالثا: سرافراز شناخت کاملی از مسائل بین‌المللی و دیپلماسی خارجی داشته و اگر بپذیریم که مهم‌ترین و حساس‌ترین برنامه‌ی دولت تدبیر دیپلماسی خارجی است، قطعا انتصاب سرافراز فصل جدیدی را در رابطه‌ی دولت و سازمان صداوسیما خواهد گشود.
رابعا: انتخاب درون سازمانی سرافراز نکته‌ی ارزش‌مند دیگری است که نباید به سادگی از آن گذشت. این‌که ریاست سازمان صداوسیما از بین مدیران موفق و با تجربه‌ی صداوسیما انتخاب می‌شود جدا از ایجاد انگیزه و پویایی در بین دیگر مدیران کاری بسیار دقیق و سنجیده است. سرافراز بیش از دو دهه است که از مدیران ارشد صداوسیماست. او به کارکرد‌ها و ریزه‌کاری‌های صداوسیما آگاه است، گو این‌که به توانایی‌ها و قابلیت‌های مدیران و کارکنان سازمان اشراف دارد.
خامسا: سرافراز از معدود مدیران صداوسیماست که گرایش سیاسی ندارد یا آن‌را علنی نکرده است. داشتن گرایش سیاسی و پیرامون‌های حزبی کار قبیحی نیست، اما وقتی قرار است فردی در راس رسانه‌ای ملی و فرا‌سیاسی قرار گیرد شائبه‌ی سیاسی‌کاری در اطراف او زیاد به گوش می‌رسد. او می‌تواند با استفاده از مدیران توان‌مند و با گرایش‌های متنوع سیاسی درون نظام برای پویایی رسانه‌ی ملی همت گمارد.
به‌هر تقدیر خدا را شاکریم که فردی چون ایشان که به تدین و کارآمدی شهره‌اند به ریاست صداوسیما که خانه‌ی همه‌ی هنرمندان محسوب می‌شود، انتخاب شدند.
کد مطلب: 1818
