فیلم‌هایی که دوست داشتیم در حمایت از هنرمندان کم‌بضاعت
تعدادی از سینماگران از اجرای طرحی به‌نام "فیلم‌هایی که دوست داشتیم" به‌عنوان برنامه‌ای برای حمایت از سینماگران کم‌بضاعت خبر دادند و ابراز امیدواری کردند که این طرح بتواند "دیوار مهربانی سینما" شود.
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۱ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۱۵:۱۸
به گزارش خبرنگار تحریرنو، نشست خبری طرح "فیلم‌هایی که دوست داشتیم" در جهت حمایت از سینماگران و هنرمندان کم‌بضاعت با حضور فرشته طائرپور (تهیه‌کننده‌ی سینما)، رسول صدرعاملی (کارگردان)، مجید مظفری (بازیگر) و نازنین کریمی (طراح ایده، بازیگر و کارگردان تئاتر) صبح روز پنجشنبه برگزار شد.
در بخش اول این طرح قرار است بخشی از فیلم‌نامه‌های نوستالژیک و مطرح سینما مانند آثار بهرام بیضایی، ناصر تقوایی، داریوش مهرجویی، بهمن فرمان‌آرا و زنده‌یاد علی حاتمی به‌عنوان هنرمندان نسل اول سینمای ایران بازخوانی و نمایش داده شود و عواید برگزاری این برنامه به زنان کم‌بضاعت سینما اختصاص داده خواهد شد.
در ابتدای این نشست فرشته طائرپور با اشاره به جزییاتی درباره‌ی شکل‌گیری این طرح، گفت: در تمام دنیا، حرکت‌های مردمی با حضور اقشار مرجع آن جامعه هم‌چون ورزش‌کاران و هنرمندان برگزار می‌شود. این حرکت‌ها به‌منظور حمایت از یک اتفاق، کمک به یک جریان یا پیش‌گیری از یک اتفاق ناخوش‌آیند است که با هدف جلب توجه افکار عمومی و با اتکا به حمایت‌های مردم انجام می‌شود.
این تهیه‌کننده‌ی سینما با اشاره به برگزاری مراسم گل‌ریزان و جشن‌های نیکوکاری به‌عنوان بخشی از حرکت‌های اجتماعی و حمایتی در ایران، یادآوری کرد: حضور هنرمندان سرمایه‌ی بالقوه‌ی ارزش‌مندی است که می‌تواند در این‌گونه حرکت‌ها تاثیر به‌سزایی داشته باشد.
طائرپور بیان کرد: مهم‌ترین سرمایه‌ی سینماگران، فیلم‌های‌شان است و ما با این دیدگاه و با اتکا به این سرمایه، طرح "فیلم‌هایی که دوست داشتیم" را برای حمایت از هنرمندان نیازمند و با حفظ آبروی آن‌ها اجرا می‌کنیم. در این طرح، بخشی از فیلم‌نامه‌های خاطره‌انگیز سینما با حضور هنرمندان سینما و تئاتر در قالب برنامه‌های فیلم‌نامه‌خوانی و نمایش فیلم به اجرا درمی‌آید و عواید فروش برنامه‌ها، به هنرمندان و زنان سینماگر کم‌بضاعت اختصاص پیدا می‌کند.
او با اشاره به تلاش‌هایی که هنرمندان سینما و تئاتر برای خلق آثارشان انجام می‌دهند، اظهار کرد: بعضی از این هنرمندان بعد از سال‌ها تلاش به‌دلیل شرایط و اقتصاد نابسامان هنری، پشتوانه‌ی خوبی نداشته‌اند. امیدوارم با اجرای این طرح بتوانیم شرایطی را برای زنان کم‌بضاعت سینمای ایران ایجاد کنیم، چراکه وضعیت غم‌انگیز آن‌ها برای دولت، ملت یا صنف هنرمندان قابل تحمل نیست.
وی گفت: دور از شان هنر ماست که هنرمندانش در سنین پیری، در شرایطی نابسامان قرار گیرند. تلاش می‌کنیم با اجرای این برنامه، مردم را نسبت به سرنوشت کسانی که برای فرهنگ و هنر کار کرده‌اند و بعد از سال‌ها از هیچ پشتوانه‌ای برخوردار نیستند، حساس کنیم.
طائرپور ادامه داد: خوش‌بختانه تاکنون تعدادی از دوستان برای مشارکت در این طرح اعلام آمادگی کرده‌اند که امیدواریم هر روز تعدادشان بیش‌تر شود و به‌ویژه بازیگران جوان با امکانات بیش‌تری که در اختیار دارند، از اجرای این برنامه حمایت کنند.
به‌گفته‌ی تهیه‌کننده‌ی فیلم "گلنار"، این طرح نوعی تلفیق نمایش فیلم و بازخوانی فیلم‌نامه‌ها توسط عوامل فیلم‌ها یا کسانی است که جزو عوامل فیلم نبوده‌اند، اما به این آثار علاقه داشته‌اند.
هم‌چنین رسول صدرعاملی یکی از جذابیت‌های این برنامه را نزدیک‌کردن تئاتر و سینما دانست و توضیح داد: فارغ از نیت خیرخواهانه برنامه، آن‌چه برای من بسیار جذاب است، نزدیک‌تر شدن دو هنر سینما و تئاتر است، چون خود من هرگز این مرزبندی را قبول نداشته‌ام، هرچند همیشه اعتراضاتی نسبت به ورود هنرمندان سینما به تئاتر و برعکس وجود داشته است.
کارگردان فیلم "من ترانه ۱۵ سال دارم" بیان کرد: در این برنامه، بخشی از فیلم‌نامه‌هایی که دوست‌شان داریم مانند آثار داریوش مهرجویی، بهرام بیضایی و ناصر تقوایی به‌عنوان هنرمندان نسل اول اجرا می‌شود. امیدوارم بازیگرانی نقش‌های این فیلم‌نامه‌ها را اجرا کنند که همیشه آرزو داشته‌اند در آن نقش‌ها بازی کنند.
وی اضافه کرد: طبیعی است که همه‌ی فیلم‌نامه خوانده نمی‌شود و بخشی از دیالوگ‌های جذاب آن روخوانی خواهد شد و بخش‌هایی از فیلم هم نمایش داده می‌شود.
صدرعاملی با ارائه‌ی توضیح‌هایی درباره‌ی شیوه‌ی اجرای این برنامه، افزود: هریک از این فیلم‌نامه‌ها توسط کارگردان خاصی، کارگردانی می‌شود و تلاش ما این است که هر کارگردان فیلم‌نامه‌ی مورد علاقه خود را کارگردانی کند.
او با بیان این‌که این برنامه از طریق بنیاد خیریه‌ی برکت اجرا می‌شود، یادآوری کرد: برای اجرایی کردن این طرح چهار الی پنج‌ماه برنامه‌ریزی کردیم و موافقت تمام فیلم‌نامه‌نویسان و کارگردان‌ها را به‌صورت مکتوب گرفتیم. حالا امیدواریم نتیجه‌ی برنامه جذاب باشد.
وی با اشاره به این‌که تمام هزینه‌های صرف‌شده اعلام خواهد شد، توضیح داد: برای اولین‌بار تمام هزینه‌های ریز و درشت برنامه در رسانه‌ها منتشر خواهد شد، یعنی اطلاع‌رسانی کاملا شفافی درباره‌ی صورت‌حساب هزینه‌ها و درآمدها خواهیم داشت.
مجید مظفری نیز با اشاره به فاصله‌ای که میان نسل‌های مختلف هنرمندان و تماشاگران سینما به‌وجود آمده است، گفت: بسیاری از نسل جدید، فیلم‌های قدیمی را ندیده‌اند و بسیاری از فیلم‌نامه‌نویسان به این فیلم‌نامه‌ها دسترسی نداشته‌اند، به‌ویژه این‌که متاسفانه در دهه‌ی اخیر سینمای ما به بیراهه رفته و امیدواریم این حرکت باعث رشد فرهنگی علاقه‌مندان به سینما شود و جوانان را ترغیب کند تا به‌دنبال فیلم‌های خوب سینمای ایران بروند.
بازیگر فیلم "جنگ نفت‌کش‌ها" اظهار کرد: شاید این حرکت باعث آشنایی بیش‌تر جوانان با فیلم‌های نسل قبلی شود، زیرا متاسفانه در دهه‌ی اخیر بسیاری از فیلم‌ها در شان سینمای ایران نبوده است.
مظفری با اشاره به دوری هشت‌ساله‌اش از سینما، توضیح داد: در این سال‌ها هیچ فیلم‌نامه‌ی خیلی خوبی به‌دستم نرسید. در حالی‌که دهه‌ی ۶۰ و ۷۰ سینمای ملی داشتیم به این‌صورت که ۸۰درصد فیلم‌ها خارج از تهران در شهرهای مختلف و با لباس و فرهنگ دیگر نقاط کشور ساخته می‌شد و ما با این فرهنگ‌ها آشنا می‌شدیم، اما امروزه همه‌ی فیلم‌ها شبیه هم شده‌اند و اغلب در تهران ساخته می‌شود که این وضعیت، رشد فرهنگی درپی ندارد.
نازنین کریمی، طراح این ایده نیز پیرامون نحوه‌ی هم‌کاری درباره‌ی این طرح گفت: من فقط مراحل اجرایی را پی‌گیری می‌کنم. اولین اهمیت این برنامه برای ما، حمایت از زنان بی‌سرپرست در حوزه‌ی سینماست و نکته‌ی دوم، نزدیک کردن هنر نمایش و سینماست.
او ادامه داد: برنامه‌ی اولیه شامل دو طرح است که از فرم نمایش‌نامه‌خوانی که در تئاتر ما بسیار مرسوم است، استفاده و فیلم‌نامه‌های محبوب را بازخوانی می‌کنیم. ضمن این‌که امیدواریم با اجرای این طرح بسیاری از بازیگران نسل جدید که آرزوی بازی در نقش‌های مورد علاقه‌ی خود را در فیلم‌های کارگردان‌های نسل اول داشته‌اند، فرصتی بیابند تا در این فیلم‌نامه‌خوانی‌ها مشارکت و نقش‌های مورد علاقه‌‌ی‌شان را بازخوانی کنند.
به‌گفته‌ی کریمی، این برنامه با روخوانی و نمایش فیلم‌های "مادر"، "بگذار زندگی کنم"، "اجاره‌نشین‌ها"، "خانه‌ای روی آب"، "سرب"، "کاغذ بی‌خط"، "کوچه مردها" و... اجرا می‌شود و اجازه‌ی مکتوب نویسندگان و کارگردان‌های این آثار گرفته شده است.
وی در پاسخ به پرسشی درباره‌ی حمایت‌های احتمالی نهادهای خاص از اجرای این برنامه، گفت: خانه‌ی سینما، بنیاد سینمایی فارابی، کانون فیلم‌نامه‌نویسان، انجمن بازیگران خانه‌ی سینما، انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی، خانه‌ی ادبیات و هنر، سازمان زیباسازی شهرداری، اداره‌ی ارشاد استان تهران و... حمایت خود را از اجرای این برنامه اعلام کرده‌اند.
در ادامه، مهیار جوادی‌فر، مشاور رسانه‌ای این برنامه درباره‌ی زمان اجرا این طرح هم گفت: بخش اول این طرح، اردی‌بهشت سال ۹۵ برگزار می‌شود و در حال حاضر با یکی دو نهاد رایزینی‌هایی انجام شده که هنوز به نتیجه‌ی قطعی نرسیده است.
صدرعاملی نیز درباره‌ی جلب حمایت‌های دیگر نهادها از برگزاری این برنامه، توضیح داد: برای برگزاری این طرح نباید خیلی به بلیت‌فروشی فکر کنیم، بلکه امیدواریم خیرین در این برنامه مشارکت کنند. ضمن این‌که تمام جلسات ضبط ویدیویی می‌شود و امیدواریم آن‌ها را در قالب نمایش خانگی نیزعرضه کنیم.
او درباره‌ی استمرار این طرح، توضیح داد: امیدواریم این کار مستمر باشد، چون گنجینه‌ای از فیلم‌های درخشان داریم و دوست داریم برنامه را ادامه دهیم. ضمن این‌که با برپایی این برنامه نوعی خاطره‌سازی خواهیم کرد و خاطراتی از نسل خودمان را با نسل جدید به اشتراک می‌گذاریم.
در ادامه، طائرپور با اشاره به عمل‌کرد صندوق حمایت از هنرمندان در وزارت ارشاد، توضیح داد: این صندوق هنوز عمل‌کرد رضایت‌بخشی نداشته است. البته پیش‌تر هم در خانه‌ی سینما محلی داشته‌ایم که لیستی از هنرمندان از کار افتاده دارد و خیلی پنهانی به این هنرمندان کمک می‌کند، اما این مرکز، بودجه زیادی ندارد. یک راه ما این بود که این صندوق‌ها را تقویت کنیم، اما به‌دلیل عدم موفقیت صندوق وزارت ارشاد و نیز قوی نبودن محل خانه‌ی سینما، نیازمند جریانی خودجوش بودیم. البته در نهایت ممکن است این سه جریان به یک‌دیگر بپیوندند.
تهیه‌کننده‌ی فیلم "آیینه‌های روبه‌رو" با اشاره به نوپا بودن این طرح، ادامه داد: بعد از برداشتن قدم اول حتما به ایده‌های تازه می‌رسیم. ممکن است بازخوانی فیلم‌نامه‌های خوانده‌نشده یا مرور آثار یک ژانر خاص را در برنامه‌های بعدی پی‌گیری کنیم. اگر در اجرای برنامه موفق شویم قطعا هنرمندان بیش‌تری به‌ما می‌پیوندند و صندوق حمایت از هنرمندان در وزارت ارشاد نیز خود به میدان می‌آید، زیرا ما با ارتباطاتی که داریم می‌توانیم هنرمندان زیادی را جذب کنیم.
طائرپور درباره‌ی به‌کارگیری مشارکت چهره‌ها و بنگاه‌های اقتصادی در این طرح، توضیح داد: در گام اول، مشکل را به‌صورت مشکل خانوادگی هنری می‌بینیم و می‌کوشیم این طرح را با حفظ آبروی افراد برگزار کنیم. البته پیش از این هم جلساتی میان هنرمندان و صاحبان بنگاه‌های اقتصادی برگزار شده و همه‌ی حرف ما این است که سینما هیچ کاری را بی‌پاسخ نمی‌گذارد. اگر این بنگاه‌ها وارد عمل شوند و به‌ما بپیوندند، قطعا نتیجه‌ی خوبی خواهند گرفت.
وی اضافه کرد: آن‌ها به‌ما نیاز دارند، زیرا شغل ما تولید حال خوب است و همه افراد می‌کوشند با بهبود شرایط مالی، حال خودشان را خوب کنند و ساختن این حال خوب، کار هنرمندان است، اما برای این کار در وهله‌ی اول باید حال خود هنرمندان خوب باشد.
طائرپور با تاکید بر این‌که سینما محتاج هیچ‌کسی نیست، خاطرنشان کرد: خود سینماگران می‌توانند مشکلات‌شان را حل کنند، هم‌چنان که این قشر پیش از این بخشی از مشکلات اجتماعی جامعه را حل کرده‌اند. معتقدیم در گام اول از خودمان شروع می‌کنیم و بعد اقشار دیگر مانند چهره‌های اقتصادی نیز به ما خواهند پیوست. در گام‌های بعدی، این طرح گسترش خواهد یافت و جلسات نمایش‌نامه‌خوانی، کنسرت‌های موسیقی و... در کنار فیلم‌نامه‌خوانی اضافه می‌شود و همه‌ی این‌ها باید در حرکتی که روح حمایت و احترام به گذشتگان در آن وجود دارد، برگزار شود.
این تهیه‌کننده از ایده‌ی اجرای "دیوار مهربانی" تقدیر کرد و افزود: این ایده، چهره‌ی تازه‌ای از جامعه‌ی ایرانیان را به جهانیان نشان می‌دهد. در کنار آن، فعالیت‌هایی مانند رضایت گرفتن از اصحاب دم و... به‌عنوان بخش دیگری از فعالیت‌های حمایتی و اجتماعی جامعه‌ی ایرانی مورد توجه است.
طائرپور با اشاره به این‌که هنرمندان همواره مورد توجه مردم هستند، گفت: ما قشر مرجعی هستیم که اشتباه‌ها یا حرکات انسان‌دوستانه و مثبت‌مان مورد توجه مردم قرار می‌گیرد.
وی با اشاره به این‌که در آستانه‌ی برگزاری جشنواره‌ی فجر هستیم، ادامه داد: جشنواره‌ی فجر، جشن ملی سینمای ما و یکی از مهم‌ترین اتفاقات آن است و یکی از اخبار خوش در آستانه‌ی آن می‌تواند همین طرح باشد.
در این نشست، صدرعاملی نیز با تاکید بر این‌که هیچ‌یک از هنرمندان حاضر، نفع مادی از اجرای این طرح نخواهند داشت، اظهار کرد: آن‌چه ما را به اجرای این برنامه ترغیب کرده، نمایش و شو نیست و فقط حمایت است که امیدواریم سرآغازی برای قوام بخشیدن و جدی‌تر شدن مسئولیت‌های انسانی ما در قبال یک‌دیگر باشد. هم‌چنین امیدوارم این طرح طوری اجرا شود تا همه دل‌شان بخواهد در آن مشارکت کنند.
وی ادامه داد: با اجرای این طرح فاصله میان نسل‌ها پر می‌شود و نسل امروز درمی‌یابد که نسل قبلی چه نوستالژی‌هایی داشته است.
صدرعاملی در پایان این نشست اضافه کرد: امیدوارم برنامه‌ی "فیلم‌هایی که دوست داشتیم" به‌نوعی "دیوار مهربانی سینما" باشد و در قالب یک برنامه‌ی صمیمانه، فرم جذابی از فیلم‌نامه‌خوانی و نمایش فیلم هم در آن ارائه شود.
کد مطلب: 4261
