محمدرضا ورزی:
دربارهی گریم و دکور "معمای شاه" دقت زیادی کردیم
کارگردان سریال "معمای شاه" با اشاره به تیم تحقیقاتی این پروژه و تلاشهای انجام شده توسط آنها بیان کرد که با همکاری مشاور تاریخی و پژوهشی، ۵۶۰۰ نسخه سند در دو سال بررسی شد.
تاریخ انتشار : يکشنبه ۳ آبان ۱۳۹۴ ساعت ۱۳:۳۰
کارگردان سریال "معمای شاه" با اشاره به تیم تحقیقاتی این پروژه و تلاشهای انجام شده توسط آنها بیان کرد که با همکاری مشاور تاریخی و پژوهشی، ۵۶۰۰ نسخه سند در دو سال بررسی شد.
تحریرنو: محمدرضا ورزی دربارهی سریال "معمای شاه" که قرار است آبانماه از شبکهی یک پخش شود، بیان کرد: اینروزها مشغول آمادهسازی فاز اول سریال برای پخش هستیم که امیدوارم اگر مشکل خاصی پیش نیاید، بتوانیم آنرا تا نیمهی آبان به پخش برسانیم.
وی ادامه داد: هماکنون کار سه فاز از سریال "معمای شاه" با تمام قوا در حال انجام است و امیدوارم که بتوانیم هرچه زودتر از این سریال رونمایی کنیم. اکنون میتوان گفت تصویربرداری فاز دوم و سوم هم بهطور کلی انجام شده است، با این حال تصویربرداری صحنههایی از ماجراهای سریال که بخشهای شهری داستان را شامل میشود تا سال آینده طول می کشد.
کارگردان سریال "معمای شاه" اظهار کرد: تاکنون ۷۰درصد از دو فاز سریال تصویربرداری شده است و همانطور که گفته شد تصاویر شهری این سریال باقی مانده است.
ورزی با بیان اینکه سه دکور برای سریال "معمای شاه" ساخته شدهاست، توضیح داد: برای بازسازی خیابان منیریه و در امتداد آن بخشی از خیابان ولیعصر (پهلوی سابق)، دکوری ساخته شد. همچنین ۲ دکور دیگر بهعنوان میدان ژاله سابق و خیابان دانشگاه تهران ساخته شدهاند که در فرایند کار با پردهی سبز به نمایش درمیآیند.
وی در پاسخ به بازسازی ضعیف فضاهای قبل از انقلاب در بعضی از فیلم و سریالهای تاریخی، عنوان کرد: در کارهای تاریخی یا نباید اثری را ساخت و یا اگر قرار است دست به صحنهسازی و فضاسازی بزنیم باید از زاویهای بهکار نگاه کنیم که با مشکل فضاسازی مواجه نشویم. بهطور مثال واروژ کریممسیحی در فیلم "پرده آخر" به یک داستان درام در دورهی پهلوی میپردازد و همهی اتفاقات تنها در یک خانه و یک کوچه رخ میدهد ولی این فضاسازیها بهگونهای است که مخاطب با آن ارتباط برقرار میکند و همهچیز برایش ملموس است.
کارگردان سریال "معمای شاه" دربارهی فضاسازی در این سریال، توضیح داد: ما سعی کردیم در سریال "معمای شاه" مسایل داخل شهر را با همان سبکوسیاق فضاهای قدیم پیش ببریم و از اتومبیل و طراحی لوکیشنها گرفته تا لباس و پوشش مردم همان سالها را طراحی کنیم. در این زمینه یک کارشناس تهرانشناسی داشتیم که حتی از کارکرد مغازهها در آن زمان تعاریف دقیقی به ما ارایه داد. بهطور مثال میدان منیریه در دههی ۵۰ به بازار فروش کفشهای کتانی تبدیل شده بود و قبل از آن در دههی ۴۰ و یا دههی ۳۰ تعریف دیگری داشت.
وی همچنین با اشاره به پوشش و حجاب در سریالهای تاریخی عنوان کرد: ما در این زمینه معذورات و ممیزیهایی داریم که به تلویزیون برنمیگردد، اصولی است که باید به آنها پایبند باشیم و میتوانیم کمتر سراغ تصویر کردن لحظاتی برویم که تصنعی بودن آنها جلوه کند. زمانی ما سریالی داشتیم که بهمقولهی کشف حجاب میپرداخت و بهدلیل ملاحظاتی که دربارهی حجاب وجود داشت مشخص نمیشد که کدام اشخاص شامل کشف حجاب بودند و چه کسانی شامل این امر نشده بودند چون پوشش هر دو گروه شبیه هم بود. ما یا نباید سراغ این موضوعات برویم و یا باید بهنوعی بتوانیم با گریمهای مصنوعی مثل موی مصنوعی چنین امری را به تصویر بکشیم.
کارگردان سریال "معمای شاه" با اشاره به فاز اول این سریال که قرار است آبانماه از شبکهی یک پخش شود، توضیح داد: فاز اول این سریال از سال ۱۳۱۷ آغاز میشود و تا سال ۱۳۳۱ را در برمیگیرد. ما در این تاریخ به موضوعاتی از جمله حوادث شهریور ۱۳۲۰، روی کار آمدن دولتهای مختلف از جمله دولت قوامالسلطنه، بحران نان، اشغال ایران توسط متفقین شروع فعالیت فداییان اسلام، ملیشدن صنعت نفت و... میپردازیم و ماجراها با قیام ۳۰ تیر به پایان میرسد.
ورزی با اشاره به تیم تحقیقاتی این کار تصریح کرد: موسی حقانی مشاور پژوهشی تاریخی این سریال است که همکاری ویژهای در این چندسال با ما داشت و طی دو سال ۵هزارو۶۰۰ نسخه سند رصد شد.
کارگردان سریال "معمای شاه" در پایان دربارهی ویژگیهای این اثر و توانایی آن برای جذب مخاطبان عنوان کرد: ما تمام تلاش خود را در این سریال بهکار گرفتهایم تا بتوانیم بخشی از تاریخ کشور را بهشکل یک دایرهالمعارف ارایه کنیم. این کار علاوه بر هنرپیشههای زیادی که در آن حضور دارند، از ویژگیهای خاصی هم برخوردار است، از جمله شبیهسازیها و چهرهپردازیهایی که شاخصهی اصلی کار را تشکیل میدهند. همچنین مارال جیرانی طراح لباس این سریال مثل یک محقق و پژوهشگر عمل کرد و تمام آلبومهای عکسی که طراحی لباسها را از روی آنها انجام داده است، میتوانند بهعنوان یک منبع بزرگ تحقیقاتی محسوب شوند.